ILPA 1999 (Huis a/d Werf): Augusto Boal Coreferent Ad de Bont 

De 3e Internationale Lezing over de Performing Arts, getiteld The Courage to Be Happy, werd gepresenteerd door de Braziliaanse theatermaker Augusto Boal. Boal gebruikte deze slogan tijdens zijn campagne

als Vereador: van 1993 tot 1996 was hij direct betrokken bij de Braziliaanse politiek als gemeenteraadslid van een van de 's werelds meest gewelddadige plaatsen, Rio de Janeíro, en in een land waar 70% van de bevolking leeft in armoede. Gedurende deze periode  ontwikkelde zijn theaterwerk  zich in een nieuwe richting, die van het Wetgevende Theater. 

In zijn lezing ging Boal  in op het ontstaan van het Theater van de Onderdrukten, evalueerde nieuwe mogelijkheden 

Regisseur  en toneelschrijver Ad de Bont (artistiek leider van het Nederlandse theater groep Wederzijds) reageerde op  een aantal 

Boal's ideeën en werk. Tot slot kreeg ook het publiek de kans om met Boal van gedachten wisselen.  

Augusto Boal (Rio de Janeiro 1931) staat bekend als een van de meest invloedrijke theatermakers in Latijns-Amerika. Van 1956 tot 1971 leidde hij het Teatro de Arena in São Paulo (Brazilië) waar hij zijn ideeën ontwikkelde voor een Theater van de Onderdrukten. Boals nieuwe aanpak om het ontstaan van populaire theatervormen te stimuleren, zijn technieken om de toeschouwer te bevrijden van zijn passieve rol en hem te veranderen in een mede-speler, zouden spoedig razend populair worden in de rest van Latijns-Amerika. Dat is te zeggen: onder diegenen die op een of andere manier onderdrukt werden. 

In 1971 werd Boal gevangen gezet en verscheurd door het Braziliaanse geheim politie. In hetzelfde jaar verliet hij zijn land en keerde niet terug van ballingschap tot  eind jaren tachtig. In 1978 opende hij een Theater der Onderdrukten Centrum in Parijs. Van daaruit initieerde hij talrijke experimenten en projecten in Europa op basis van technieken uit het forumtheater, beeldentheater en onzichtbaar theater. Deze activiteiten zorgden ervoor dat een grote groep mensen in het Westen enthousiast raakte over zijn aanpak.

Een van de belangrijkste doelen van Boal is het transformeren  van one_sided, auro_democratische  monoloog om te zetten in een democratische dialoog tussen podium en publiek. De toeschouwer wordt uitgenodigd  om een acrive te spelen bij  het vinden  van oplossingen voor de situatie van onderdrukking op de podium. Uiteindelijk zou dit hem moeten aanmoedigen  om veranderingen teweeg te brengen in vergelijkbare situaties in het dagelijks leven. Deze aanpak leidde tot remar_ resultaten tijdens Boal's  politieke carrière j993-t996)  een cíty cownciLlor in Rio: 13 rimes de verlangens van rhose ingeroepen in een Theater van de Onderdrukten project werden omgevormd tot een wet. Vandaar de uitdrukking . Wetgevend

Theater. In het Westen De emancipatieve  werkmachines   van Boal gelden als een impor_

bron  van inspiratie. Theatergroepen, docenten, maatschappelijk werkers,

therapisrs, rrainers erc. gebruik Boal rechniques om te stimuleren

interactie en dialoog in een breed scala van verschillende situaties.

Augusto Boal schreef en regisseerde verschillende toneelstukken. Zijn meest

recent werk als  regisseur is de succesvolle samb-opera Carmen,

een swingende sambaversie van Bizer's íamous opera. Boal leerde

dramarurgie in Sào Paulo en aan de Sorbonne in Parijs en

publiceerde verschillende boeken, zoals Theater van de onderdrukten, Games

voor acteurs en niet-acteurs, Rainbow of Desire. Hij actueellv

woont en werkt in Rio de Laneiro, Brazilië.

IJ|t BoÀt [v[J{Ï v"" 23_2ó september 1999 is de Braziliaanse theatermaker

AUGUSTO BOAL te gast in Nederland Op uitnodiging van de PassePartout

Foundation geeft hi) de 3e lnternational Lecture on the Performing Arts

(ILPA). Zoals vermoedelijk niet iedereen weet, verliet de inspirator van het

'Theater der Onderdrukten' begin jaren 90 ziin centrum in Parijs en keerde

terug naar ziin geboorteland Brazilië' Daar raakte hij actief als gemeenteraadslid in Rio de Janeiro en kwam met zijn theaterwerk in een niettwe fase terecht: die van het ‘Wetgevend Theater'' 

Behalve de ILPA verzorgt AUGUSTO BOAL een workshop voor acteurs en regisseurs, een seminar over toneelschrijven en richt hij zich tijdens een speciale bijeenkomst voor dramadocenten en andere geïnteresseerde veldwerkers op de belangrijkste veranderingen in zijn leven en werk. 

ILPA 1998 (Gertrudiskapel): Richard Schechner Coreferent Alida Neslo 

Onder de titel  Is There a Need for Theatre in the 21st Century? reflecteerde de Amerikaanse regisseur, auteur en 'intercultureel' theaterspecialist Richard Schechner in ILPA ’98 op de toekomstige staat van het theater in een internationale context. Zal het theater zich in de komende decennia weten te handhaven te midden van televisie, video, internet en het groeiend aantal andere technologische nieuwigheden? Krimpt het gangbare repertoiretoneel in de volgende eeuw ineen tot de grootte van een erwt? En zal het experimentele live optreden een ongekende bloei doormaken? Met visionaire blik ging Schechner de overlevingskansen van diverse soorten theater na in de global village van de 21ste eeuw. 

Aan de hand van enkele van Schechners statements formuleerde coreferent, de Nederlandse theatermaakster Alida Neslo, een eigen standpunt op de vraag of er in de volgende eeuw nog wel behoefte aan theater zal zijn.

Beide lezingen vonden plaats in de Utrechtse Gertrudiskapel, de voormalige 17e-eeuwse schuilkerk.

ILPA 1997 (Domtoren): Rustom Bharucha Coreferent Willem-Jan Otten

In ILPA ‘97 schetst de Indiase essayist Rustom Bharucha op eigenzinnige wijze een aantal extreme basisverschillen tussen Oost en West in het wederzijds cuItureel contact.