boekreeks i.s.m. International Theatre & Film Books
Stichting PassePartout bracht tussen 1994 en 2002 enkele boeken uit in samenwerking met Uitgeverij International Theatre & Film Books te Amsterdam. De serie werd de PassePartoutReeks genoemd. Er verschenen vier delen die allemaal zijn uitverkocht maar mogelijk nog tweedehands verkrijgbaar zijn. Hieronder inleidingen en fragmenten uit die boeken.
boekreeks i.s.m. International Theatre & Film Books
Stichting PassePartout bracht tussen 1994 en 2002 enkele boeken uit in samenwerking met Uitgeverij International Theatre & Film Books te Amsterdam. De serie werd de PassePartoutReeks genoemd. Er verschenen vier delen die allemaal zijn uitverkocht maar mogelijk nog tweedehands verkrijgbaar zijn. Hieronder inleidingen en fragmenten uit die boeken.
door Yoshi Oida & Lorna Marshall
Een acteur op drift. Zo voelde Yoshi Oida zich jarenlang, nadat hij rond 1968 voet op Europese bodem had gezet. Acteur op Drift is een reisverslag van zijn wederwaardigheden in Europa, Azië, Afrika en de V.S. als lid van het internationale theatercentrum van Peter Brook in Parijs. Als noh-acteur uit Japan leert hij geleidelijk aan hoe hij zich kan openstellen voor een meer vrije, onderzoekende en experimentele manier van theater maken. Behalve als auteur van The Invisible Actor (Methuen 1998) en An Actor's Tricks (Methuen 2008) raakte Oida actief als filmacteur en theater-/operaregisseur (o.m. Puccini's Madame Butterfly (Goteborg, 2017), War Requiem van Benjamin Britten (Lyon, 2019) en Note to a Friend, opera van David Lang (Tokio 2023).
door Yoshi Oida & Lorna Marshall
Een acteur op drift. Zo voelde Yoshi Oida zich jarenlang, nadat hij rond 1968 voet op Europese bodem had gezet. Acteur op Drift is een reisverslag van zijn wederwaardigheden in Europa, Azië, Afrika en de V.S. als lid van het internationale theatercentrum van Peter Brook in Parijs. Als
noh-acteur uit Japan leert hij geleidelijk aan hoe hij zich kan openstellen voor een meer vrije, onderzoekende en experimentele manier van theater maken. Behalve als auteur van
The Invisible Actor (Methuen 1998) en
An Actor's Tricks (Methuen 2008) raakte Oida actief als filmacteur en theater-/operaregisseur (o.m. Puccini's Madame Butterfly (Goteborg, 2017),
War Requiem van Benjamin Britten (Lyon, 2019) en
Note to a Friend, opera van David Lang (Tokio 2023).
Lessen in scheppend theater door Jacques Lecoq
De theaterpedagoog Jacques Lecoq (1921-1999) stichtte in 1956 in Parijs zijn wereldberoemd geworden internationale theaterschool. Daar trainde hij duizenden enthousiaste pupillen uit binnen- en buitenland in een tweejarige fysieke benadering van het theater. Behalve naar lichaam, stem en maskerwerk ging Lecoqs aandacht uit naar melodrama, commedia dell'arte, bouffons, tragedie en clowns. De school werd broedplaats en springplank voor o.m. Steven Berkoff, Luc Bondy, Ariane Mnouchkine, Yasmina Reza, Simon McBurney en Jos Houben. In 2023 verhuisde de École Jacques Lecoq naar Avignon, alwaar enkele voormalige leerlingen van Lecoq het theaterwerk in zijn geest voorzetten.
Lessen in scheppend theater door Jacques Lecoq
De theaterpedagoog Jacques Lecoq (1921-1999) stichtte in 1956 in Parijs zijn wereldberoemd geworden internationale theaterschool. Daar trainde hij duizenden enthousiaste pupillen uit binnen- en buitenland in een tweejarige fysieke benadering van het theater. Behalve naar lichaam, stem en maskerwerk ging Lecoqs aandacht uit naar melodrama, commedia dell'arte, bouffons, tragedie en clowns. De school werd broedplaats en springplank voor o.m. Steven Berkoff, Luc Bondy, Ariane Mnouchkine, Yasmina Reza, Simon McBurney en Jos Houben. In 2023 verhuisde de École Jacques Lecoq naar Avignon, alwaar enkele voormalige leerlingen van Lecoq het theaterwerk in zijn geest voorzetten.
door Eugenio Barba
De theaterregisseur Eugenio Barba kwam als Italiaanse migrant in 1954 naar Noorwegen, werkte daarna een tijd bij theatergoeroe Grotowski in Polen en richtte in 1964 het Odin Teatret op. Hij regisseerde talloze voorstellingen en raakte gaandeweg geïnteresseerd in raakvlakken en verschillen tussen oosterse en westerse theatervormen. In 1979 richtte hij ISTA op, een internationale school voor theaterantropologie, waar hij zijn interesse in theorie en praktijk verder vormgaf. Op het internet zijn volop verslagen van zijn ervaringen en ontdekkingen te vinden.
door Eugenio Barba
De theaterregisseur Eugenio Barba kwam als Italiaanse migrant in 1954 naar Noorwegen, werkte daarna een tijd bij theatergoeroe Grotowski in Polen en richtte in 1964 het Odin Teatret op. Hij regisseerde talloze voorstellingen en raakte gaandeweg geïnteresseerd in raakvlakken en verschillen tussen oosterse en westerse theatervormen. In 1979 richtte hij ISTA op, een internationale school voor theaterantropologie, waar hij zijn interesse in theorie en praktijk verder vormgaf. Op het internet zijn volop verslagen van zijn ervaringen en ontdekkingen te vinden.
door Emile Schra
Peter Brook (1925-2022) wordt door velen beschouwd als de belangrijkste theaterpionier uit de tweede helft van de 20ste eeuw. Hij begon met regisseren op zijn zeventiende in Engeland en creëerde in sneltreinvaart bij verschillende Britse gezelschappen de ene na de andere opzienbarende productie. Geleidelijk aan echter vroeg Brook meer ruimte om te experimenteren en zeker vanaf 1970 in Parijs met zijn onderzoekscentrum (CIRT) had hij de luxe om zich met zijn spelers een, twee jaar en soms nog langer voor te bereiden op een nieuw project. Bekende regies zijn onder meer Marat/Sade (1964), A Midsummer Night's Dream (1970), The Conference of the Birds (1970), de opera La Tragédie de Carmen (1981), De Mahabharata (1985), De Man Die (1993).
door Emile Schra
Peter Brook (1925-2022) wordt door velen beschouwd als de belangrijkste theaterpionier uit de tweede helft van de 20ste eeuw. Hij begon met regisseren op zijn zeventiende in Engeland en creëerde in sneltreinvaart bij verschillende Britse gezelschappen de ene na de andere opzienbarende productie. Geleidelijk aan echter vroeg Brook meer ruimte om te experimenteren en zeker vanaf 1970 in Parijs met zijn onderzoekscentrum (CIRT) had hij de luxe om zich met zijn spelers een, twee jaar en soms nog langer voor te bereiden op een nieuw project. Bekende regies zijn onder meer
Marat/Sade (1964),
A Midsummer Night's Dream (1970),
The Conference of the Birds
(1970), de opera
La Tragédie de Carmen (1981),
De Mahabharata (1985),
De Man Die (1993).